Wat is de mate van de ziekte waarbij het toegestaan is te eten in de Ramadan?
“Is het toegestaan voor de zieke om het vasten te verbreken voor elke ziekte al is de mate van deze ziekte mild?”
Alle lof is voor Allah.
De meeste van de geleerden, waaronder de vier imams, zeggen dat het voor de zieke niet toegestaan is niet mee te vasten in de Ramadan, tenzij de ziekte ernstig is.
Wat wordt bedoeld met een ernstige ziekte is het volgende:
1 – De ziekte verergert zich door te vasten.
2 - De genezing zal vertragen als gevolg van het vasten.
3 – Het vasten veroorzaakt voor de zieke ernstige moeilijkheden, ook al is de kans op vermeerdering van de ziekte of het vertragen van herstel niet aan de orde.
4 – De geleerden hebben ook degene hiertoe gerekend die vrees heeft een ziekte op te lopen wanneer gevast wordt.
Ibn Qudaamah (moge Allah hem genadig zijn) zei in “al-Moeghnie” (4/403):
“Ziekte waarbij het toegestaan is te eten, is de ziekte dat verergert wordt wanneer gevast wordt of dat herstel van de ziekte vertraagd wordt. Er werd tegen imaam Ahmed (moge Allah hem genadig zijn) gezegd: “Wanneer mag de zieke zijn vasten verbreken?” Hij antwoordde: “Wanneer hij niet in staat is te vasten.” Er werd hem gevraagd: “Zoals (zware) koorts?” Hij antwoordde: “Is er een ziekte dat erger is dan (zware) koorts?! “
Het is voor de zieke toegestaan te eten, want er is vrees dat door het vasten de ziekte verergert want het eten is toegestaan voor de zieke uit vrees dat het de ziekte weer zijn kop opsteekt of erger wordt.
Imaam an-Nawawi (moge Allah hem genadig zijn) zei in “al-Madjmoo” (6/261):
“De zieke die niet in staat is te vasten vanwege zijn ziekte waarbij hij de hoop heeft dat hij zal genezen is vrijgesteld van het vasten. En dit is wanneer hij duidelijke moeilijkheid ondervindt door het vasten, en het is geen voorwaarde dat hij in een situatie terechtkomt waarbij hij niet meer kan vasten. Onze metgezellen zeggen: “De voorwaarde voor het vasten is dat degene die ziek is ernstige moeilijkheden ondervindt waarbij het ondraaglijk is deze moeilijkheid te verdragen.”
Sommige van de geleerden zeggen dat het toegestaan is voor elke zieke niet mee te vasten, ook al heeft de zieke geen moeilijkheden met zijn ziekte door het vasten. En deze uitspraak is afwijkend die veel geleerden hebben weerlegt en verworpen.
Imaam an-Nawawi zei:
“Bij een makkelijke ziekte waarbij er geen moeilijkheid is en niet leidt tot ongemak is het niet toegestaan het vasten te verbreken zonder dat er meningsverschil hierover is tussen de geleerden bij ons.” Zie “Madjmoo” (6/261).
Sheikh Ibn 'Oethaymeen (moge Allah hem genadig zijn) zei:
“Een zieke waarbij het vasten niet van invloed is zoals iemand met lichte verkoudheid, of een lichte hoofdpijn, of kiespijn en dergelijke, is niet toegestaan te eten ook al zeggen sommige geleerden dat het voor hem wel toegestaan is te eten vanwege de vers “En wie van jullie ziek is” (Soerat al-Baqarah (2) aayah 185). Maar wij zeggen dat dit oordeel onderhevig is aan een reden waarbij het eten voor de zieke zachtmoediger is. Echter wanneer de ziekte helemaal niet van invloed is op de zieke dan is het voor hem niet toegestaan het vasten te verbreken, en het is voor hem verplicht om mee te vasten.” Einde citaat uit “Sharh al-Moemti”: (6/352).
En Allah weet het beste.
Sheikh Mohammed Saalih al-Munadjid (moge Allah hem beschermen).
